بچه که بودم یه روز که داشتم از یه عیب که تو ظاهرم داشتم برای مامانم گله میکردم, مامانم بهم گفت: همه آدما عیب دارن, فقط فرقشون تو اینه که بعضی آدما عیبشون تو ظاهرشونه و بعضیها تو باطنشون، خدا کنه که آدم عیبش ظاهری باشه نه باطنی.
این جواب مامانم برای اون موقع که بچه بودم منو راضی کرد بدون اینکه واقعا مفهوم عیب باطنی رو بدونم.

ولی حالا که بزرگ شدم آرزو میکنم که ای کاش سر تا پای ظاهرم عیب بود ولی باطنم عیبی نداشت