اینقدرخوشحالم که نمیدونم  باید چه کار کنم یا چه جوری خوشحالیم رو فریاد بزنم 

اسمم برای مکه در اومده و این درست همزمان با تموم شدن دوران دانشجویم و شروع زندگی جدیدمه 

خدایا خیلی دوست دارم  

یلدا

گویا امروز کوتاهترین روز سال  و طولانی ترین شب سال هست ولی وقتی شاد نباشی حتی کوتاهترین روز سال هم برات طولانی میشه

 دلم از دنیا گرفته 

چه ما آدما باحالیم وقتی خودمون هم مقصر هستیم همه چی رو میندازم گردن دنیا 

چشمم رو میبندم و تو خیالم می بینم که یکی زنگ ساختمون رو میزنه و من که طبق معمول میدونم که کسی با ما کاری نداره  فقط در رو باز میکنم و میرم سراغ کار خودم ولی دوباره زنگ خونه خودمون رو میشنوم و میرم که باز به این بازار یابا بگم که زبونتونو  نمیفهمم وقتی در رو باز میکنم بابا و مامانمو پشت در میبینم و .... وقتی چشمامو باز میکنم اشک بهم اجازه نمیده که واقیعت تلخ اینکه رویائی بیش نبوده رو بفهمم  

منتظر

امروز همش منتظر یه خبر خوب هستم بدون هیچ دلیلی البته یکی که شنیدم ولی نمیدونم چرا همش هی چک میل میکنم و هی منتظر یه میل خوشحال کننده هستم  :) چه خوب  

یاد ١٤ سال پیش افتادم که امتحان شیمی داشتم و تا صبح درس خوندم و به برفی که از آسمون میبارید  نگاه کردم  و  لذت بردم 

امشب هم کار دارم و خوابم  نمیبره و کلی فکر اومده  به مغزم 

خلاصه بگم نتیجه گیری کلی اینه که زندگی مثل یه  سهمی که تقعر ش رو به پایین هست و من الان تو نیمه سمت راست زندگی قرار دارم  و انگار     نموداره  الان تقارن داره با ١٤ سال پیش, با محاسبات دقیق و پیچیده که الان جای  بحثش  نیست  نتیجه میگیریم که من تا ٧ سال آینده شروع میکنم به بچه بازی در اوردن و بچه شدن و خلاصه میوفتم تو سرازیری  زندگی و یوهو و و و و و  

من دیگه کی هستم !

ماهیی  که برای ٢ ماه پیش من امانت بود دیشب از تو تونگ آب پریده بود بیرون و مرده بود و این در حالیه که امروز صاحبش قرار بود بیاد و ببردش.
 
دچار یاس فلسفی شدم که برای این روزای من خیلی لازمه ! چون همش در گیر تموم کردن پایان نامه هستم و همش به این فکرم که چه کار کنم که مجبور نشم شهریه بدم و از این جور حرفا

ولی  الان یه حس بی وزنی  دارم و به این فکرم که منی که  ممکنه  یه لحظه دیگه از تو تونگم  بپرم بیرون و دیگه تو این دنیا نباشم چرا این قدر شور میزنم و چرا اینقدر پشت سر آدما حرف میزنم و چرا دارم فریب این دوز و کلکهای  دنیا رو میخورم

ایست ! وایسا آرام !  کجا داری میری !

دوری از خانواده باعث شده که شبا رو کلا تو ایران بگذرونم. بعضی وقتا  ٢ یا ٣ بار از خواب  بیدار میشم و بازم خواب میبینم که ایرانم و میگم که" من که هفته پیش بودم, بازم رفتم و برگشتم" خلاصه هی دارم تو خواب این رفت و آمدهام رو توجیه میکنم. ضمیر ناخودآگاهم اونجاس و خودم اینجا  

بعضی وقتا که به عقب برمی گردم می بینم که  چه زندگی قشنگی داشتم و چه چیزای تو زندگیم بوده که من اصلا انتظارشون رو نداشتم و با مرور خاطرهای گذشته به وجد میام که چه قدر خوبه که آینده هم هست و باید انتظار بهتر از اینا رو داشته باشم و چه آرزوهای بزرگی که در آینده برآورده خواهند شد. خوشحالم که هنوز زنده هستم و هنوز دارم از این زیبایها لذت میبرم. اگه امروز آخرین روز زندگیم هم باشه هیچ چیزی رو از دست ندارم و بازم خوشحال خواهم بود 

بازم بهاره بازم بهاره بازم این دل من هوایی شده  بازم هوایی شده
هوای زنده شدن هوای نو شدن هوای جوونه زدن هوای دور ریختن همه ی  درسا و مشقا و دغدغه ها  و فکرا و حساب کتابا و دو دو تا  چهار تا کردنا و همه و همه دل مشغولی ها رو کرده

دوباره طبیعت زنده میشه و منم دوباره می شکفم هوراااااااا